کتاب مبحث یازدهم مقررات ملی ساختمان

توضیحات

کتاب مبحث یازدهم مقررات ملی ساختمان 

صنعتی‌سازی ساختمان یک روش و حاصل مسیری است که کشورهای پیشرفته، طی ۲۰۰ سال گذشته پیموده‌اند. در این کشورها، قطعات، تجهیزات و تاسیسات ساختمان، جملگی علاوه بر داشتن استاندارد کیفی، دارای استاندارد ابعادی و مدولار نیز هستند و در کارخانه تولید می‌شوند. در نتیجه، مهندسان می‌داند که باید از آن تولیدات مدولار کارخانه‌ای که کیفیت مناسب دارند، اتنخاب کنند. نصاب‌ها هم، به سهولت آنها را نصب می‌کنند. بنابراین، داشتن استاندارد کیفی و ابعادی و نیز مدولار بودن موجب شده است که ساخت و ساز در کشورهای پیشرفته، صنعتی باشد و یک ساختمات در زمان بسیار کوتاهی ساخته شود. هدف امروز این کشورها، افزایش هرچه بیشتر بهره‌وری، از طریق ابداع فناوری‌های نوین است.

هدف بیشتر ویرایش حاضر مبحث ۱۱، این است که فاصله طولانی با کشورهای صنعتی، سریع‌تر طی شود. پیشنیاز این مهم، جداکردن انبوه سازی از غیر انبوه سازی است؛ زیرا فرآیند لازم برای صنعتی سازی هریک، با دیگری تفاوت اساسی دارد.

توضیح : در انبوه سازی به دلیل امکان بهره گیری از مزیت تکرار، سرمایه گذاری اولیه برای به کارگیری روش‌های صنعتی ویژه و نوآورانه قابل توجیه است.

اطلاق صنعتی سازی به ساختمان، به صورت صفر و یک نیست؛ بلکه ؛ طیفی از درجات را شامل می‌شود. از این روست که طبق آیین‌نامه اجرایی ماده ۱۴ قانون ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن، ذیل تبصره ماده ۱۷ آن، قید شده است: مصادیق صنعتی سازی ساختمان، مطابق با ضوابط مصوب در کمیته تخصصی مبحث ۱۱ مقررات ملی ساختمان تعیین می‌گردد.

مزایای صنعتی‌سازی ساختمان از دید مبحث یازدهم

قابلیت برنامه‌ریزی، اندازه‌گیری، کنترل و هدایت فعالیت‌های ساخت، از جمله مزایای صنعتی سازی است. با نظم و تمرکزی که از صنعتی‌سازی حاصل می‌شود، امکان اعمال مقررات ملی ساختمان افزایش می‌یابد.

به طور خاص، در غیر انبوه سازی‌های صنعتی، تولید اجزا و قطعات در کارخانه‌ها، کنترل پذیری آنها را بالا خواهد برد.

به طور خالص، در غیر انبوه سازی‌های صنعتی، تولید اجزا و قطعات در کارخانه‌ها، کنترل پذیری آنها را بالا خواهد برد. در انبوه سازی‌های صنعتی هم، به دلیل قابلیت انتخاب روش، مقررات ملی ساختمان به سادگی قابلیت پیاده سازی خواهد بود.

بنابراین، از طریق صنعتی سازی ساختمان می‌توان تحقق اهداف قانون ” نظام مهندسی و کنترل ساختمان” و همچنین ” مقررات ملی ساختمان”  را که شامل تامین ایمنی، بهداشت، بهره دهی مناسب، آسایش و صرفه اقتصادی فرد و جامعه است، تسهیل کرد.

دسته‌بندی ساختمان‌ها در مبحث ۱۱ چگونه است؟

کتاب مبحث یازدهم مقررات ملی ساختمان پروژه‌های ساختمانی به دو گروه مجزای غیر انبوه سازی و پروژه های بزرگ ساختمانی (شامل انبوه سازی ها) تقسیم و برای صنعتی سازی هریک، ضوابط جداگانه‌ای تدوین شده است.

در صنعتی سازی پروژه‌های بزرگ ساختمان سازی، برای هر مدیریت یکپارچه اهیمت ویژه‌ای قائل شده است. در غیر انبوه سازی صنعتی به پیش ساختگی توجه و ضوابط آن متناسب با حجم پروژه، در دو بخش “غیر انبوه کوچک” و “غیر انبوه متوسط”  بررسی شده است.

برای همه گروه‌های ساختمانی، دسته‌ای از الزامات قید شده است که تامین هریک از آنها الزامی است. پس از الزامات، سایر ضوابط به صورت امتیازی تنظیم شده‌اند؛ بدین مفهوم که با تامین هر ضابطه، امتیازی به ساختمان تعلق می‌گیرد. مجموع این امتیازات، عددی را موسوم به شاخص “تکمیل صنعتی سازی ساختمان” معرفی می‌کند.

این شاخص، معیاری برای تعیین درجات صنعتی سازی است؛ به گونه‌ای که درجه یک، مبین سطح صنعتی سازی عالی، درجه دو؛ تبیین کننده سطح صنعتی سازی متوسط؛ و درجه سه نشان دهنده سطح صنعتی سازی حداقل، برای ساختمان مورد بررسی است.